Archiwa tagu: widzenie

Co Ninja ma wspólnego z fotografią?

Przeczytałem przed chwilą darmowy fragment książki “Mroczna wiedza. Podręcznik manipulacji umysłami. Sekrety wojowników Ninja”. Można się w nim dowiedzieć, że wojownicy Ninja szkoleni byli nie tylko w różnych sposobów walki fizycznej, ale również w sztuce obserwacji otoczenia wszystkimi zmysłami. Poznawali umysł człowieka, jego możliwości i ograniczenia. Wszystko w celu uzyskania przewagi nad przeciwnikiem. To akurat warto wiedzieć, nie tylko aby mieć przewagę, ale aby mieć umiejętność spojrzenia na obserwowany obiekt z różnych punktów widzenia i znać ograniczenia związane z obserwacją otoczenia. We wspomnianym rozdziale można przeczytać “Mózg nie jest kamerą filmową. Informacje, które do niego docierają za pośrednictwem pięciu zmysłów, aż nazbyt często stanowią zaledwie niedoskonałą rekonstrukcję rzeczywistości.” Oznacza to, że pokazując coś na zdjęciach możemy spodziewać się różnych rekcji, zależnych od sposobu myślenia odbiorcy, jego doświadczeń, przekonań, wrażliwości, nastroju itd. Podobnie dwóch fotografów robiąc zdjęcia np. z tego samego wydarzenia zrobi je inaczej. Wracając do interpretacji zdjęcia zrobiłem kiedyś oto takie zdjęcie.
Czytaj dalej Co Ninja ma wspólnego z fotografią?

Dlaczego oko nie wystarczy do widzenia?

Jeśli myślisz, że oczy wystarczą do widzenia, to się mylisz. Jeśli myślisz, że oczy widzą, to też się mylisz. Oczy to tylko takie małe, fantastyczne urządzenia do patrzenia. Przetwarzają światło w strumień sygnałów wysyłanych nerwami do mózgu. I właśnie dopiero tam, dochodzi do zinterpretowania tych sygnałów. Szare komórki porównują je z innymi zapisanymi w ośrodkach pamięciowych i odpowiednio nazywa. Dopiero wtedy możemy powiedzieć, że widzimy.

Do widzenia potrzebne jest światło. Możemy obserwować je w dwóch sytuacjach. Gdy patrzymy bezpośrednio na jego źródło np. płomień świecy oraz gdy patrzymy na rzeczy, od których to światło się odbiło. Nie jesteśmy natomiast w stanie zobaczyć promieni świetlnych, które wędrując od źródła światła trafiają na obserwowany obiekt. Widzimy dopiero tą niewielką ich część, która się od niego odbija i trafia do naszego oka. Są sytuacje, w których wydaje nam się, że widzimy te promienia, ale tak nie jest. Światła, które nie są wysyłane w naszym kierunku nie możemy zobaczyć. Tak więc widzimy tylko samo źródło światła oraz oświetlany przedmiot. Bardzo mało jest sytuacji, w których światło odbija się w tak znikomym stopniu, że go nie widzimy. Wtedy mówimy, że przedmiot jest czarny. Ciemno jest jak … w kominie.

Ten dzisiejszy wywód, zainspirowany lekturą rozdziału „Widzenie” z książki „Przedmiot rzeczywisty i jego obraz” autorstwa Witolda Dederko, jest po to, aby pokazać, że w procesie widzenia potrzebne są cztery elementy: światło, przedmiot, oko i mózg. Jeśli usuniemy dowolny element, to nie zobaczymy nic. Jeśli np. otoczymy się tylko idealnie czarnymi przedmiotami, to ich nie zobaczymy. Światło musi się od przedmiotu odbić, by cokolwiek można było zobaczyć. W fotografii aparat zastępuje oko i nic więcej. Nad pozostałymi elementami musi zapanować fotograf. Musi dobrać światło, wybrać obiekt, odpowiednią pozycję i przestrzeń fotografowania i przede wszystkim dostrzec co zobaczy inna osoba oglądając to zdjęcie. To jest najtrudniejsze. Fotograf jest w danym miejscu, w określonym czasie, w określonej sytuacji, odbiera całym sobą otoczenie, słyszy dźwięki, czuje temperaturę, podmuch wiatru, ruch, akcję. Obserwator zdjęcia widzi tylko je. I co zobaczy?

O świetle, oku i widzeniu można również poczytać w artykułach Widmo promieniowania elektromagnetycznego, Budowa oka ludzkiego oraz Proces widzenia.