4 komentarze do “7 propozycji dla fotografa na wykorzystanie czasu w domu”

1. Witam Przemku,
   Przepraszam, że zajmę dziś niniejszą kolumnę bloga obszerniejszym komentarzem, niż bywało wcześniej, ale Twój wpis ma bardzo mocne punkty i w dodatku na czasie. A dawno się nie odzywałem, i poza tym widzę, że od kilku dni w komentarzach pusto.

   Dziękuję, że wspomniałeś o moim wcześniejszym pomyśle na wykorzystanie czasu w domu do poprawiania starych zdjęć. Niestety z moich obserwacji u znajomych, czy w rodzinie, wynika, że mało kto zadaje sobie trud oceniania swoich prac w zamyśle, aby je poprawiać. Pozostawiane są zatem w takim stanie, z jakim wychodzą z karty i nikomu nie przeszkadzają ich mankamenty, a przecież niemal każde zdjęcie wymaga jakiejś korekty. Takiej, czy innej. Przecież te zdjęcia potrzebne są nie tylko nam, ale głównie następnym pokoleniom w rodzinie. I o tym także chyba mało kto myśli. Dlatego, przyłączam się dziś do Twoich sugestii, aby przeglądać stare zasoby pod kątem ewentualnych korekt. Ale to wymaga wyrobienia w sobie krytycznego spojrzenia na własne dzieła.

   Innym zajęciem mogącym wypełnić dodatkowe porcje czasu, jest digitalizacja dla celów archiwalnych ważnych dokumentów domowych/rodzinnych, mających znaczenie prawne, lub/i pamiątkowe. Domowy fotograf mając sprzęt, może to czynić w domu sam. Z całą pewnością dobrze jest mieć do tego skaner płaski, ale dysponując odpowiednim statywem można te dokumenty po prostu fotografować. Pamiętać jednak trzeba o dobrym równomiernym oświetleniu stanowiska do wykonywania fotokopii. Tu w sukurs może przyjść talent do majsterkowania, aby w warunkach domowych wykonać takie proste stanowisko z lampami i systemem mocowania aparatu. Byle uniknąć zniekształceń obrazu, a także optymalnie doświetlić fotografowane pole. Profesjonalne studio nie jest potrzebne.

   Ciekawą i pożyteczną, moim zdaniem opcją wypełniacza czasu, jest, jeśli ktoś się tym jeszcze nie interesował, zabawa w makro fotografię. To wbrew pozorom wcale nie jest łatwe zadanie. Bo oto nagle ten mikro świat, widziany dotąd najwyżej pod lupą, staje się całkiem czytelny na dużym ekranie. Można fotografować cokolwiek: monety, liście roślin, czy strukturę tkanin. Pożytek z tej zabawy jest także taki, że dodatkowo pomaga zrozumieć optykę, a w tym ograniczenia i wady układów optycznych. Ale o ile kompakty miewają swoje ustawienia makro, to aparatom z wymienną optyką potrzebne są albo nasadki optyczne, albo pierścienie pośrednie.

   Jeżeli ktoś swoim aparatem cyfrowym lubi kręcić filmy, ale ma zastrzeżenia do ich jakości, niech poświęci uwagę na poznanie ustawień aparatu i późniejszą post produkcję. Często w swoich filmach, zwłaszcza dawnych, miałem problem z jasnością, czy z balansem bieli. Szwankował też montaż, podkład dźwiękowy, oprawa, itp. I o ile fotografią zajmuję się od kilkudziesięciu lat, to własną ograniczoną „produkcją” filmową tylko 15. No i dziś czasem tylko kiwam głową nad tym, jak kiedyś mogłem robić takie knoty. I obecnie, mając więcej czasu, mam pomysł, aby poprawiać stare filmiki rozmontowując je na kawałki, a potem po obróbce składać je na nowo. I nie trzeba używać jakichś komercyjnych softów.

   Świetnie Przemku, że zwróciłeś uwagę na bezpieczeństwo zasobów cyfrowego archiwum. Bo chyba mało kto na to zwraca uwagę. A po fatalnej, a niespodziewanej katastrofie jedynego dysku ze zdjęciami – na ratunek bywa już trochę za późno. Lepiej więc być mądrym przed szkodą. Zasadą minimalną jest system 2+1. Oznacza to, że zasoby powinno się przechowywać na minimum dwóch dyskach, z czego jeden jest poza domem (na wypadek włamania, pożaru, lub innych katastrof). A 3+1 to tylko bardziej zaawansowana opcja (np. dysk w komputerze i dwa zewnętrzne). Nasz wielki polski fotograf Jan Bułhak w czasie wojny stracił bezpowrotnie całe swoje archiwum negatywów. Zachowały się tylko te przedwojenne zdjęcia, które znalazły się wcześniej w różnych wydawnictwach książkowych oraz odbitki archiwalne. Niestety nie było możliwości dublowania negatywów, jak to obecnie jest z zapisem cyfrowym. Warto więc zadbać, aby choć nasze prace nie przeminęły w dramatycznych okolicznościach.

   Sygnalizując, że warto ekstra wolną chwilę przeznaczyć na przestudiowanie zakamarków menu aparatu, trafiłeś Przemku w dziesiątkę. Nigdy dosyć namawiania do porzucania ustawień w pełni automatycznych i do wykorzystywania rozmaitych opcji aparatu, za które w końcu każdy przecież zapłacił. I to jest proces nieustający. Menu nie można się nauczyć na pamięć, jak wiersza. Ważne jest okresowe powtarzanie tych ćwiczeń i odpowiednie ich potem wykorzystywanie w praktyce.

   Pozdrawiam serdecznie.

   Odpowiedz

   1. Dzięki za tak obszerny komentarz.

      Odpowiedz

      1. Spodziewałem się większego zainteresowania ze strony kibiców bloga, bo temat jest przedni. I wydawałoby się, że każdy może podzielić się swoimi pomysłami. Pozdrawiam.

         Odpowiedz

         1. Wychodzi na to, że przebywanie w domu i wolny czas, to chyba nie jest tak do końca prawda i ludzie po prostu są zajęci innymi sprawami.

            Odpowiedz