Kompozycja centralna jest najbardziej intuicyjną kompozycją obrazu. Kierując aparat na obiekt mimowolnie ustawiamy go po środku wizjera lub ekranu.
Ustawiasz zatem fotografowany obiekt po środku i robisz mu zdjęcie. Zazwyczaj należy jednak unikać tego typu kompozycji. Sprawdza się ona tylko w niektórych sytuacjach. Przeważnie lepszy efekt wizualny uzyskasz umieszczając fotografowany obiekt w miejscu zgodnym z regułą trójpodziału. Kompozycję centralną warto stosować, gdy chcesz zaakcentować symetrię obrazu lub silnie dominującą pozycję obiektu w kadrze. Zdjęcia z kompozycją centralną są „mocne” i statyczne. Zobacz przykłady.
Kompozycja centralna
Kompozycja centralna oraz pozbawienie tła szczegółów nadaje słonecznikowi silnie dominującą pozycję. Tak jakby kwiat chciał powiedzieć „ja jestem tu najważniejszy – patrzcie na mnie”.
Z kompozycji centralnej warto skorzystać, kiedy fotografowany obiekt “patrzy” wprost w środek obiektywu.
Kompozycja centralna jest powszechnie stosowana kiedy trzeba po prostu pokazać jakiś przedmiot, jakiś produkt. Jest to oczywiste rozwiązanie ponieważ na takim zdjęciu właśnie produkt jest najważniejszy i nic więcej.
W lustrzankach analogowych po środku kadru był “klin” do ustawiania ostrości. Ten mechanizm więc wymuszał miejsce centralne jako to, w którym fotograf mógł ustawiać ostrość. W lustrzankach cyfrowych jest już lepiej, bo tych punktów pomiarowych jest znacznie więcej. Niemniej zazwyczaj punk pomiarowy znajdujący się w centrum kadru jest tym najbardziej czułym i dającym największą precyzję. Jak to jest w twoim aparacie możesz sprawdzić w instrukcji do niego.
Kompozycja symetryczna
Poza ustawieniem dokładnie w centrum kadru możesz w przypadku obiektów symetrycznych umieszczać je w osi zdjęcia. W zależności od rodzaju symetrii możesz wykorzystać oś przechodzącą przez zdjęcie pionowo lub poziomo.
Tutaj środek okręgu jest lekko podniesiony do góry. Jest to więc kompozycja centralna z lekkim uniesieniem do góry.
Przykład zdjęcia wykorzystującego symetrię i oś poziomą.
Kompozycja centralna ma swoje uzasadnienie i warto po nią sięgnąć kiedy chcesz mocno zaakcentować fotografowany obiekt lub kiedy jest on symetryczny i tą symetrię chcesz podkreślić. W większości jednak przypadków poza obiektem będziesz chciał również pokazać jego otoczenie. W takim przypadku prawdopodobnie lepiej się sprawdzi reguła trójpodziału.
Kompozycja centralna, symetryczna i reguła trójpodziału to tylko jedne z wielu reguł. Warto je znać i stosować, ale też nie trzeba się ich ściśle trzymać. Możesz je miksować i w zależności od motywu wykorzystać różne ich warianty.
W ostatnim przykładzie poniżej zastała wykorzystana zarówno kompozycja symetryczna oparta na osi poziomej jak i reguła trójpodziału. Góra i dół zdjęcia są symetryczne. Symetria przechodzi w połowie zdjęcia. Jednak dominujący kontur kościoła został pokazany w prawej części zdjęcia. Taki układ pasuje już bardziej do reguły trójpodziału.
Kompozycja symetryczna i reguła trójpodziału w jednym
Ostatnie wpisy w kategorii - Fotografia
- Jaki długi czas naświetlania, by rozmyć lub nawet usunąć ludzi z lodowiska - 10.01.2023
- TOP 10 – najpopularniejsze wpisy opublikowane w 2022 roku - 9.01.2023
- Zabaw się w świąteczne zoomowanie i obracanie [Aktualizacja] - 22.12.2022
- Jasność nieba na zdjęciach czarno-białych - 28.11.2022
- Mikroregulacja AF obiektywu w aparacie Canon — poradnik ostrych zdjęć - 22.11.2022
- Filtr polaryzacyjny, by wzmocnić odbicie - 28.10.2022
- Przysłona w aparacie - poradnik obsługi aparatu fotograficznego - 12.10.2022
Ja bym jednak powiedział że dominujący kontur kościoła jest z prawej strony zdjęcia☺
🙂 Poprawiłem. Dzięki.