Obróbka zdjęć stanowi ważny element współczesnej fotografii cyfrowej. Są oczywiście sytuacje, w których zdjęcie “prosto z aparatu” jest dobre. Są jednak i takie, kiedy ostateczny szlif fotografia uzyskuje dopiero po jej odpowiednim wywołaniu w programie graficznym. Wynika to z kilku przyczyn.

Dlaczego obróbka zdjęć bywa konieczna

Po pierwsze, nawet najlepszy aparat fotograficzny nie jest w stanie dokładnie odwzorować rzeczywistość w każdych warunkach. Aparat i człowiek widzą inaczej, dlatego dopiero obróbka zdjęcia, czy też wykorzystanie dodatkowych technik np. HDR daje możliwość, przybliżenia się do tego, co widział fotograf.

Po drugie, obróbka pozwala na usunięcie niedoskonałości, takich jak plamy, zanieczyszczenia na obiektywie, matrycy czy pozbycie się niechcianych obiektów w tle. Dzięki temu zdjęcia nabierze lepszej estetyki i będzie bardziej czytelne.

Po trzecie, obróbka zdjęć daje możliwość artystycznej ekspresji. Możesz eksperymentować z kolorami, ich brakiem, tonacją i efektami, aby nadać swoim zdjęciom unikalnego stylu.

Po czwarte programy graficzne dają możliwość szerokiego manipulowania zawartością zdjęcia. Może to polegać na zmianie nieba, tła, łączenia kilku zdjęć, czyli tego wszystkiego, co jest potrzebne np. w fotografii produktowej czy reklamowej.

Luminar Neo — nowoczesny program do zdjęć wspomagany przez AI

Dostałem do przetestowania program Luminar Neo, który posiada szereg narzędzi edycyjnych w tym również te oparte o AI.

Swoją pracę przy komputerze staram się ograniczać do minimum i jeśli coś mogę zrobić szybciej, korzystając z AI lub dedykowanych funkcji, to z chęcią z tego korzystam.

Nie będę opisywał całej obsługi programu, bo na YouTube są już filmy to pokazujące. Ograniczę się do ogólnego wprowadzenia, zaprezentowania tego, co sprawdziłem i przedstawienia funkcji, które mnie najbardziej zainteresowały, które najlepiej pasują do obróbki robionych przeze mnie zdjęć.

Poruszanie się po programie

Program składa się z trzech głównych modułów: Katalog, Presety, Edycja.

Moduł Katalog

W module Katalog dodajesz zdjęcia do programu. Możesz wybrać pojedyncze lub dodać cały folder. Ja dodałem folder. Od teraz wszystkie zdjęcia, które pojawią się w tym folderze na komputerze, będą też wyświetlane w programie. Jest to wygodne rozwiązanie. Program domyślnie wyświetla wszystkie pliki. Jeśli więc np. robisz zdjęcia z zapisem do dwóch formatów RAW i JPG, to program wyświetli Ci oba. Możesz to jednak zmienić i ustawić, który format ma mieć priorytet, jeśli zdjęcie występuje w dwóch formatach. Proponuję zmienić na RAW. Zrobisz to w menu Zobacz dostępnym po kliknięciu strzałkę przy logo Luminar Neo w lewym górnym rogu.

Zdjęcia w Katalogu wyświetlają się w postaci miniaturek. Możesz zmienić ich wielkość oraz sposób sortowania. Jeśli chcesz powiększyć któreś zdjęcie, musisz je kliknąć dwa razy. Powrót do wyświetlania siatki miniaturek odbywa się w ten sam sposób.

W prawej kolumnie jest dostępnych kilka funkcji do modyfikowania zdjęć: scalanie HDR, scalanie w celu zwiększenia głębi ostrości, zwiększanie rozdzielczości oraz łączenie w panoramę. Zdjęcia przeznaczone do zmiany lub połączenia wystarczy przeciągnąć do wybranej funkcji i uruchomić modyfikację. Pod “kropeczkami’ kryją się jeszcze dodatkowe ustawienia dostępne dla wybranej funkcji jak np. automatyczne wyrównanie.

Sprawdziłem wszystkie te funkcje. Działają dobrze, ale nie zawsze idealnie. Wynikowe pliki zapisywane są w formacie TIF. Jedynie plik z funkcji Skaluj w górę jest w formacie JPG. Można to zrozumieć, bo w tifie pewnie byłby on zbyt wielki. Już nawet jako JPG potrafi mieć rozmiar 200 MB przy powiększeniu x4.

Pliki zapisywane są domyślnie na dysku C w folderze użytkownika Obrazy. Szkoda, że nie można samemu zadecydować, gdzie mają być zapisywane. Przynajmniej nie znalazłem takiej możliwości.

Scalanie HDR – funkcja łączy obrazy w celu uzyskani kadru o większej rozpiętości tonalnej. Łączy zdjęcia, wyrównując jasne i ciemne partie obrazu. Zadziałała i połączyła wybrane zdjęcia. Zaznaczenie opcji automatycznego wyrównania spowodowało jednak nadmierne przycięcie złożonego kadru z jednej strony. Więc to jest jeszcze do poprawy. Po wyłączeniu tej opcji zdjęcie było połączone poprawnie. Zdjęcia źródłowe były robione ze statywu, więc ich wyrównywanie nie było konieczne.

Focus stacking – funkcja łączy obrazy w celu uzyskania większej głębi ostrości. Tutaj połączyłem zdjęcia makro ślimaka. Zdjęcia źródłowe były robione z ręki, więc konieczne było ich wyrównanie. W tym przypadku opcja automatycznego wyrównania zadziałała i poszczególne zdjęcia zostały wyrównane. Przed uruchomieniem ich łączenia można zaznaczyć, które zdjęcie jest zdjęciem referencyjnym, względem którego będą równane pozostałe. Focus stacking działa całkowicie automatycznie i nie mamy wpływu na ostateczny wynik łączenia. Takie łączenie nie jest procesem prostym, więc nie dziwi, że nie zawsze w pełni skutecznym. W przypadku łączenia zdjęć ślimaka pojawiło się podwójne “lewe oko”. Co wymusiło skorzystanie z innych opcji programu w celu wyeliminowania jednego. Pozostała część zdjęcia została połączona poprawnie. Jest więc dobrze, chociaż nie idealnie.

Skaluj w górę – funkcja zwiększa rozdzielczość zdjęcia. Możesz zdjęcie powiększyć x2, x4 oraz x6. Poza tym masz dwa sposoby skalowania: Uniwersalny oraz Eksperymentalny. Dla mnie lepiej sprawdził się wariant Eksperymentalny. Daje on bardziej naturalny i posiadający więcej szczegółów obraz. Wersja Uniwersalna tworzy obraz bardziej wygładzony, a przez to pozbawiony części informacji dlatego naje się bardziej do zdjęć posiadających obiekty o gładkich powierzchniach.  Zobacz to na przykładzie. Od lewej zdjęcie źródłowe powiększone lupką na ekranie, by dostosować skalę do zdjęć powiększonych programem. Środkowe zdjęcie zmienione metodą Uniwersalną, a prawe Eksperymentalną.

Skalowanie w górę x2. Od lewej: zdjęcie źródłowe, skalowane metodą Uniwersalną, skalowane metodą Eksperymentalną. Na prawym zdjęciu widać więcej drobnych kropel zawieszonych w powietrzu niż na środkowym. Natomiast gładka powierzchnia kadłuba lepiej wygląda na środkowym.

Przy powiększaniu można jeszcze włączyć opcję wygładzanie twarzy. Ta jednak powoduje, że twarz jest znacząco nadmiernie wygładzona i wygląda plastikowo. Tego więc nie używaj.

Skalowanie x2 działa OK, jak najbardziej ma sens i jest użyteczne.  Natomiast większe skalowanie x4 i x6 podnosi rozmiar pliku, natomiast szczegółów za wiele więcej już tam nie dodaje.

Łączenie panoramy – ta funkcja z tych czterech najbardziej przypadła mi do gustu. Panoramę połączyła, tak jak trzeba. Po wstępnym połączeniu daje jeszcze możliwość poprawienia krzywizny horyzontu oraz wybranie metody łączenia zdjęć. Jak najbardziej użyteczna funkcja. Panorama została połączona szybko i dokładnie.

Przykładowe rodzaje presetów

Moduł Presety

Kolejny moduł programu to Presety. Tutaj masz dostępne gotowe ustawienia, które jednym kliknięciem możesz zastosować na swoim zdjęciu. Osobiście nie jestem wielkim fanem gotowych, cudzych presetów, bo one trochę zwalniają z myślenia o tym, co i jak potrzebujesz zmienić na zdjęciu. Mogą być jednak dobrym początkiem jego modyfikacji lub jeśli szukasz pomysłu i inspiracji.

Przydadzą się, kiedy chcesz się dowiedzieć jak uzyskać dany efekt. Możesz wtedy wykorzystać podgląd modyfikacji, którą wprowadza dany preset. Jeśli więc chcesz zobaczyć, co on konkretnie modyfikuje, to wystarczy, że w module Presety wybierzesz ten, który Ciebie interesuje. Zastosuj go na zdjęciu. Później przejdź do modułu Edycja i dalej klikasz Edycje po prawej stronie u góry ekranu. Tu znajdziesz wszystkie opcje, które modyfikuje dany preset. Możesz też wpływać na intensywność jego działania, a w sekcji Edycje dowolnie zmieniać i sprawdzać wpływ na zdjęcie.

To, co najbardziej jest w nich cenne to możliwość tworzenia własnych. Jeśli tworzysz jakieś rozbudowane zmiany na zdjęciu, to warto z tego zrobić preset. Dzięki temu w programie masz zapamiętane wszystkie wprowadzone zmiany i możesz je łatwo zaimplementować do innych swoich zdjęć.

Warto jeszcze zaznaczyć, że zmiany, które wprowadzasz za pomocą presetów, dotyczą nieobrobionego zdjęcia. Zastosowanie nowego presetu kasuje zmiany wprowadzone przez poprzedni. Podobnie, jeśli wprowadzisz jakieś zmiany na zdjęciu w module edycja i później ponownie zastosujesz jakiś preset, to modyfikacje z presetu skasują wcześniejsze zmiany z modułu edycji.

Bogata lista narzędzi do edycji.

Moduł Edycja

W module edycja jak nazwa wskazuje, przeprowadzasz różnego typu edycje. Możliwości jest tu bardzo dużo. Naprawdę jest tego sporo. Poza podstawowymi związanymi z najważniejszą korektą jasności, kontrastu, barwy jest szereg funkcji, które zwiększają wyrazistość zdjęć na różne sposoby. Ciekawą funkcją jest przykładowo Szczegóły, w której można podnieść wyrazistość detali z wyszczególnieniem drobnych, średnich i dużych. Inną ciekawą funkcją jest Super kontrast, w której możesz zmieniać kontrast osobno dla świateł, tonów średnich oraz cieni.

Tam, gdzie jest to zasadne, daną modyfikację możesz przeprowadzić nie tylko na całym zdjęciu, ale również na jego fragmencie. Służą do tego maski, które możesz definiować na kilka sposobów.

Maski

Są osobne funkcje dedykowane zdjęciom krajobrazowym, czy też portretom.

Należy też wspomnieć, że program umożliwia dodawanie warstw i nakładanie na siebie różnych zdjęć. To daje kolejne możliwości.

Jeśli już skorzystasz, z którejś funkcji edycyjnej to trafia ona do zakładki Edycje. Tam znajduje się lista wszystkich narzędzi, których użyłeś/użyłaś. Jest to taka historia wprowadzanych zmian. Możesz wtedy sprawdzić, co zostało zmieniane i to zmodyfikować, jeśli zajdzie taka potrzeba.

Na zakończenie kilka przykładów obróbki zdjęć w Luminar Leo

Złączona panorama. Łączenie wyszło bardzo dobrze.

Zdjęcie połączone w HDR bez dodatkowej obróbki.

HDR dodatkowo obrobiony w module Edycja.

Zdjęcie bez HDR’a, ale z mocno zmodyfikowaną kolorystyką.

Tutaj już zaszalałem i podmieniłem niebo. Jest to więc już kreacja nieistniejącego zdjęcia. Niemniej takie podmiany są tu możliwe do zrobienia w prosty sposób.

Zdjęcie połączone w celu uzyskania większej głębi ostrości. Nie jest idealnie. Konieczne są drobne poprawki.

Zdjęcie po poprawkach w module Edycja. Zwiększyłem szczegółowość zdjęcia, nasycenie kolorów, usunąłem paprochy i “podwójne oko”.

Figurka — zdjęcie źródłowe.

Zdjęcie po obróbce w module Edycja. Usunąłem kolor i zwiększyłem szczegółowość figurki.

Zdjęcie źródłowe o dłuższym boku 800 pikseli.

Zdjęcie po obróbce w module Edycja oraz ze zwiększonym rozmiarem funkcją Skaluj w górę x2. Użycie warstw i dostępnych w programie zdjęć umożliwiło dodanie rozbłysków światła.

Niewątpliwie, to co istotne w programach graficznych przeznaczonych do obróbki zdjęć, to możliwość prostego i szybkiego wpływania na wygląd obrabianego zdjęcia. Ten program spełnia ten warunek, oferując  szereg możliwości. Pod tym względem spełnia on oczekiwania.

Czego mi zabrakło?

Jest jednak kilka rzeczy, których mi zabrakło. Przykładowo opcji generowania znaku wodnego przy eksporcie zdjęć. Z tym pewnie można by sobie poradzić, tworząc osobną grafikę ze znakiem wodnym i w programie dodając ją jako nową warstwę. Ale to już jest kombinowanie. Przydałaby się też możliwość zdefiniowania określonych szablonów eksportu np. do zadanego rozmiaru i nazwy dla eksportowanego pliku. O ile moduł Edycja jest bardzo rozbudowany, to moduł Katalog jest bardzo prosty. Tutaj brakuje mi np. oznaczania zdjęć gwiazdkami. Można tylko polubić wybrane zdjęcie i tyle. Oznakowywanie zdjęć gwiazdki jest natomiast możliwe w niektórych aparatach i fajnie by było, gdyby program to czytał i dawał możliwość wyświetlenia tych już oznaczonych. Gwiazdki przydają się też bardzo przy selekcji zdjęć.

Co mi się spodobało?

Pod względem możliwości edycji program stoi na bardzo wysokim poziomie. Bogactwo funkcji w module Edycja początkowo może przytłaczać. Niemniej jest to najlepsza część tego programu. Są tam funkcje, których bardzo ułatwiają prace nad zdjęciem. Dedykowane funkcje do krajobrazu i portretu dodatkowo ułatwiają edycję tego rodzaju zdjęć.

Dobrym rozwiązaniem jest zebranie w jednym miejscu najważniejszych opcji, od których powinno się zaczynać obróbkę zdjęcia. Są one dostępne pod zakładką Opracowanie.

Szczególnie przypadł mi do gustu moduł do tworzenia panoram z opcją korygowania linii horyzontu oraz funkcje wpływające na podniesienie szczegółowości zdjęcia — tych ostatnich jest kilka.

Polska wersja językowa też ułatwia, a krótkie objaśnienia, do czego służą poszczególne funkcje, pomagają z szybszym zaznajomieniem się sensu ich działania.

Ogólnie rzecz biorąc widać, że program jest przemyślany. Posiada czytelny i spójny interfejs.

Podsumowanie

Jak widać, program ma sporo możliwości. Może on posłużyć nie tylko do edycji zdjęć, ale również do bardzo dużych modyfikacji. Korzystałem z niego jako samodzielnego programu oraz jako wtyczki do Lightroom’a.

Niewątpliwie zaimplementowanie w nim szeregu funkcji opartych o AI nie tylko przyspiesza uzyskanie określonego efektu, ale również umożliwia polepszenie zdjęcia i uzyskanie jakości, która wcześniej nie była tak łatwo dostępna.

Program testowałem intensywnie przez dwa dni. Nie sprawdziłem jednak wszystkich możliwości, jakie daje. Na to potrzeba więcej czasu. Sama obsługa programu jest stosunkowo prosta i można szybko się jej nauczyć.

Program dostępny jest w postaci opłaty abonamentowej lub opłaty jednorazowej. Są również do niego dostępne dodatkowo płatne funkcje, presety i inne dodatki.

Po więcej informacji zapraszam na stronę programu Luminar Neo. Jest on również dostępny w darmowej wersji testowej.

Artykuł powstał na zlecenie firmy Skylum Software. Jest to tekst autorski i zawiera moją subiektywną ocenę programu. Artykuł powstał bez wpływu z zewnątrz.